مقدمه

خودكشي از جمله ده علت اصلي مرگ در كشورهاي مختلف جهان است و سالانه بيش از يك ميليون نفر در سال خودكشي مي‌كنند.

آمار خودكشي در ايران هر چند در مقايسه با كشورهاي ديگر پائين‌تر است اما بررسي انجام گرفته در كشور نشان مي‌دهد كه در سال‌هاي 76-65 حدود 6 برابر افزايش داشته است اين ميزان بدون درنظر گرفتن ميزان رشد جمعيت طي اين سال‌هاي اخير مي‌باشد.

طبق آمار‌هاي منتشر شده تعداد تقريبي افرادي كه در ايران خودكشي مي‌كنند سالانه حدود 5000 نفر مي‌باشد، علاوه بر آن تعدادي از افراد در مناطق مختلف كشور خودكشي می‌کنند ولي در آمار كلي سالانه جاي ندارند.از آنجا که هر فردی كه خودكشي مي‌كند عضوي از يك خانوار ايراني 6نفره نفر باشد حداقل30000نفر از مردم كشور ما بنوعي با مشكل خودكشي و پيامد‌هاي رواني و اجتماعي آن در گيرند.

پيشگيري از خودكشي هميشه بعنوان يك مشكل بهداشتي مطرح بوده و همواره مورد توجه معاونت سلامت وزارت بهداشت بوده است.بطوريكه در حال حا ضر طرح هايي تحت عنوان «پيشگيري از خودكشي با درمان افسردگي» و «تدوين برنامه پيشگيري از خودكشي قابل ادغام در PHC» در سال‌هاي 87-86 در دست انجام بوده با اين هدف كه بتوان با برنامه ريزي كشوري در كاهش پيشگيري از خودكشي راهكار‌هاي لازم را ارايه نمود. براساس آمارهاي منتشر شده، ميزان خودكشي 3/1 درصد در 100 هزار نفر در سال 1363 و 4/6 جمعيت در سال 1384 رسيده است. خودكشي در مردان 6/7 در 100 هزار نفر نهمين علت مرگ و مير و در زنان 5/1 در صد هزار نفر دهمين علت مرگ و مير بوده است.

در سال‌هاي اخير با توجه به افزايش اقدام به خودكشي و مشكلات اجتماعي دیگر ناشي از آن، موجب گرديد تا ضرورت توجه به بر نامه ريزي پيشگيري از خودكشي بيش از پيش احساس شود و نسبت به اجراي طرح ادغام پيشگيري از خودكشي در نظام شبكه بهداشتي اقدام گردد.

اميد است كاردان و كار شنا سان بهداشتي فعال در شبكه بتوانند با مطالعه اين متن آموزشي ،نقش نظارتي و آموزشي خود را بدرستي انجام داده و با اجراي برنامه ،شاهد كاهش بروز و شيوع خودكشي در جامعه باشند.

جهان در طول دو دهه آينده شاهد تغييرات عمده در نيازهاي بهداشتي مردم خواهد بود. جهت اصلي اين تغييرات تبديل عوامل اصلي مرگ و مير از بيماري‌هاي واگير دار به بيماري‌هاي غيرواگير دار نشانه گرفته و نه تنها زندگي انسان‌ها را در معرض خطر مستقيم قرار داده بلكه در اثر بار عظيم نا تواني كه به دنبال آنها ايجاد مي‌گردد از يك سو، سهم عمده‌اي از منابع اندك بهداشتي درماني كشور مي‌بايست صرف توانبخشي دو باره مبتلايان شده و از سوي ديگر،بخش عظيمي از نيروهاي فعال و مولد كشور را از چرخه توليد خارج مي‌كند و به همين دليل مي‌توان گفت امروزه دشواري‌هاي جدي و جديدي فرا روي نظام بهداشتي قرار گرفته است.

فرمت فایل word

تعداد صفحات 22

مقدمه2

نکات کلیدی راجع به خودکشی درجهان. 4

تعريف خودكشي. 4

خودکشی و اختلالات روانپزشکی. 5

افسردگی. 5

چرا افسردگی تشخیص داده نمی شود؟6

اسکیزوفرنیا7

بیماری‌های جسمی و خودکشی. 8

بيماري‌هاي مغز و اعصاب.. 8

سرطان. 8

ايدز8

بيماري‌هاي مزمن. 9

عوامل جمعیت شناختی و محیطی. 9

جنس... 9

سن. 9

وضعیت تأهل. 10

شغل. 10

مهاجرت.. 10

عوامل محیطی. 11

عوامل فشارزای زندگی. 11

سهولت دسترسی. 11

شاهد خودکشی بودن. 11

وضعیت ذهنی بیمار با افکار خودکشی. 12

1. تردید و دودلی:12

2. تکانشگری:12

3. انعطاف ناپذیری:12

چگونه با بیمار مستعد خودکشی برخورد کنیم. 13

اینگونه ارتباط برقرار کنید. 14

اینگونه ارتباط برقرار نکنید. 14

خودکشی – باورهای غلط و واقعیت.. 15

چگونه شخص با افکار خودکشی را شناسایی کنید. 16

چگونه خطر خودکشی را ارزیابی کنیم. 16

چگونه شخص مستعد خودکشی را مدیریت کنید؟17

افراد کم خطر. 17

افراد با خطر متوسط.. 18

افراد پرخطر. 18

منابع. 19